Szanowna Poradnio,
mam wątpliwości rekcyjne. Która forma jest poprawna:

Żeby dostać dobrą pracę, nie wystarczy znać język/ języka.

Z góry dziękuję i pozdrawiam
Dorota

Szanowni Językoznawcy!
Czy konstrukcje: na coś równie pięknego i jednocześnie tak zabójczego jak ten gatunek i nie są tak dobre jak dawniej faktycznie wymagają przecinka? Bo z takim spotkałam się wymogiem. Moim zdaniem nie są to porównania paralelne, nie ma tu paraleli typu równie piękny, jak zabójczy czy np. tak dobre, jak stare. Wręcz byłabym za tym, że przecinek w nich jest zbędny, a może nawet błędny.
Dziękuję za odpowiedź.
Anna

Nurtuje mnie kwestia używania, często spotykanego, „jak”w zastępstwie spójnika „niż”. Mam tu na myśli „lepszy jak poprzedni” w znaczeniu „lepszy niż poprzedni”. Czy jest to kwestia regionalizmu? Może to jakaś forma archaiczna. Bardzo proszę o wyjaśnienie skąd może się to brać i na ile jest to poprawne, bo niekiedy używanie takiego określenia bywa to mylące.

Domyślam się, że słowo piękny pierwotnie znaczyło 'tłusty' – łac. pinguis. Czy mam rację?Jakie sa inne indoeuropejskie odpowiedniki tego słowa?

Co to właściwie znaczy mówić piękną polszczyzną? W jednym z wywiadów dziennikarka Katarzyna Dowbor wyznała, że jej syn Maciej „mówi piękną polszczyzną, co było przestrzegane w naszym domu”. Czy piękna polszczyzna to unikanie wulgaryzmów, słów potocznych, wyrażeń slangowych itp.? Za to silenie się na wykwintność wypowiedzi z Mickiewiczem czy Słowackim w ręku? Staram się mówić przede wszystkim poprawnie, prosto i zrozumiale, ale czy powinienem też kłaść nacisk na jakieś piękno wypowiedzi?

Czy obydwa zdania są poprawne i znaczeniowo równorzędne: „Stara się przestać być kojarzona jako aktorka” i „Stara się przestać być kojarzoną jako aktorka”?

Gdyby ktoś powiedział zdanie: „Polka ulega reklamom, inwestuje w cudowne specyfiki i urządzenia, aby być piękną”, to zapewne nie budziłoby ono niczyich wątpliwości. Ale to zdanie zostało niedawno wypowiedziane przez znanego psychologa w l. mn.: „Polki ulegają reklamom (…) aby być piękne”. Czy nie powinno ono kończyć się słowami aby być pięknymi? I skąd ta asymetria: po łączniku w formie czasownika być jest tendencja do używania w l. poj. przymiotnika w narzędniku, a w l. mn. w mianowniku?

Chciałem zapytać o poprawność takich form: Chciałbym być bogaty i piękny oraz Chciałbym być bogatym i pięknym. Wydaje mi się, że obie są poprawne, ale im dłużej się zastanawiam tym więcej mam wątpliwości. Czy w przypadku formy żeńskiej: Chciałabym być bogata i piękna / Chciałabym być bogatą i piękną będzie miała zastosowanie ta sama zasada? Tutaj opcja z narzędnikiem wydaje mi się nieco mniej naturalna.
Będę bardzo wdzięczny za rozwianie moich wątpliwości.

Dzień dobry, ciekawi mnie fraza  piękne okoliczności przyrody. O ile wiem słowa te padły z ust Jana Himilsbacha w Rejsie Marka Piwowskiego. A że niektóre dialogi "rejsowe" krążą od lat, tak i owo powiedzenie się przyjęło. Czy można je traktować poważnie i w świetle poprawności językowej używać "bezkarnie"? Proszę o opinię.

Jarek z Lublina

Dzień dobry,

Które z poniższych zdań jest poprawne:

„Ależ jest pani piękna” czy „Ależ pani jest piękna”?

Według mnie obydwa są poprawne, jednak ostatnio spotkałam się z opinią, że po partykule wzmacniającej powinien znajdować podmiot, a dopiero potem orzeczenie. Niestety, osoba, która tę opinie wygłosiła, nie potrafiła powiedzieć, dlaczego.

Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam.